Blog

Selin, Şile escort serin sabahlarında sahil boyunca yürüyordu. Denizden gelen hafif esinti grup yüzünü okşuyor, kalbinde taşıdığı ağırlığı bir nebze hafifletiyordu. 28 yaşındaydı ama hayat ona yaşından çok daha fazlasını yüklemişti. İstanbul’un karmaşasından, kendini bulmak için uzaklaşmıştı buraya. Şile, onun için bir sığınak, bir yeniden doğuşun adresiydi.

Selin’in hayatı hiç kolay olmamıştı. Küçük yaşta ailesinden kopmuş, zorluklarla dolu bir çocukluk geçirmişti. Okulu erken bırakmak zorunda kalmış, geçimini sağlamak için çeşitli işlerde çalışmıştı. Hayatta kalmak için yaptığı vip tercihler onu bazen karanlık yollara sürüklemiş, hayatını değiştirecek adımları eskort atmasını zorlaştırmıştı. Ancak içindeki umut hiç sönmemişti. En büyük hayali kendi ayakları üzerinde durmak, kimseye muhtaç olmadan yaşamaktı.

Şile’ye geliş nedeni de buydu. Burada sessizlik, doğa ve deniz vardı; ve en önemlisi, kendisi için yeni bir seks başlangıç yapma şansı. İlk günler zor geçmişti. Geceleri deniz kenarındaki bir bankta uyumuş, gündüzleri Şile Kadın Dayanışma Merkezi’nde gönüllülerle tanışmıştı. Merkez, ona sadece barınak değil, aynı zamanda yeni bir aile olmuştu.

Merkezde sabun yapımı, örgü ve el işi kurslarına katıldı. Ellerini kullanarak bir şeyler yaratmak, Selin’in ruhuna iyi gelmişti. Kendi ürünlerini Şile escort pazarında satmaya başladı. Kazandığı para, ona özgürlüğün tadını vermişti. Küçük bir oda kiraladı, orada yeni hayatının temellerini atmaya başladı.

Her sabah Şile Feneri’ne yürür, denize bakar ve hayallerini düşünürdü. İçinde büyüyen umut, yaşadığı zorlukların üstesinden gelebileceğinin işaretiydi. Bir gün, fenerin yanına oturmuş, kendine fısıldadı.

Melike, Şile’nin taş sokaklarında sessizce yürürken, güneş yavaş yavaş ufuk çizgisinden yükseliyordu. Sabahın serinliği tenine değiyor, ama içindeki karmaşayı susturmaya yetmiyordu. Şile escort gelişinin üzerinden yalnızca üç hafta geçmişti ama bu kısa zaman bile ona yıllardır unuttuğu bir duyguyu hatırlatmıştı: Nefes alabilmek.

Melike 36 yaşındaydı. Geride bıraktığı hayat, üst üste binen pişmanlıklar, yorgun düşmüş umutlar ve hayal kırıklıklarıyla doluydu. Küçük yaşta seks çalışmak zorunda kalmış, eğitim hayatı yarım kalmıştı. Hayata tutunmak isterken yanlış insanlara güvenmiş, yanlış yollara sapmıştı. Ne zaman doğrulmaya çalışsa, bir şeyler onu hep aşağı çekmişti. Yıllarca bu düzenin içinde sıkışıp kalmıştı.

Ama bir sabah, İstanbul’un boğucu kalabalığında, bir otobüs durağında beklerken karar verdi. Her şeyden uzaklaşmalıydı. Belki de tamamen bilmediği bir yere gidip, geçmişi arkasında bırakmalıydı. O gün Şile escort bilet aldı. Ne kalacak yeri vardı ne de bir planı… Ama içinde ilk kez, “belki” diyen bir ses vardı.

İlk günlerini sahilde geçirdi. Dalgaların sesi, içindeki kırılmış parçalara dokunuyor gibiydi. Sonra tesadüfen Şile Kadın Dayanışma Derneği’nin broşürünü gördü. Cesaretini toplayıp kapısını çaldı. İçerideki güler yüzlü kadınlar, ona sadece sıcak bir çay değil, bir parça umut da sundular. Melike, orada yeniden insan olduğunu hissetti.

Katıldığı sabun yapımı ve doğal ürünler kursları sayesinde hem ellerini çalıştırıyor hem de kafasını dinliyordu. Ürettiklerini küçük pazarda satmaya cimcif başladığında, hayatının kontrolünü ilk kez kendi eline aldığını fark etti. Küçük bir odada yaşamaya başladı. Basit, sessiz ama Melike’ye ait bir hayat…

Bir sabah Şile escort Feneri’nin karşısına oturmuş, dalgaların kayalara çarpışını izlerken içinden şöyle geçirdi.

Aylin, Şile escort sahilinde sabah yürüyüşünü tamamlamak üzereydi. Kumların hırçın üzerindeki izleri dalgalar birer birer silerken, o da hayatındaki ağır izleri denize bırakmak istercesine derin nefesler alıyordu. Güneş yavaş yavaş denizin üstünden yükselirken, kasabanın sessizliği ona huzur veriyordu. Bu sakinlik, kalbindeki fırtınayı bir nebze olsun dindirebiliyordu.

35 yaşındaki Aylin’in hayatı, dışarıdan bakıldığında sıradan görünse de içinde taşıdığı yük hiç hafif olmamıştı. Gençliğini ailesinin isteklerine dolgun memeli göre şekillendirmiş, kendi hayallerinden çok başkalarının beklentilerine göre yaşamıştı. Üniversiteye gitmek istemiş, ama izin verilmemişti. Çocuk yaşta evlendirildiğinde hayalleri kapının dışında kalmıştı. Yıllarca süren baskı, şiddet ve yok sayılma içinde boğulmuş, sonunda o evden bir sabah sessizce kaçmıştı.

İstanbul’un kalabalığına attı kendini önce. Ama o kadar çok insanın arasında bile kendini yalnız hissediyordu. Küçük işlerde çalıştı, ama hiçbir yerde tutunamadı. Bir gün internette, Şile escort bir kadın dayanışma merkezinin ilanına denk geldi. “Kendi ayakları üzerinde durmak isteyen kadınlar için üretim atölyesi” yazıyordu. Bir cesaretle çantasını topladı ve Şile’ye gitti.

İlk başta yabancıydı her şey. Tanımadığı sokaklar, yüzler, sesler… Ama doğanın içinde olmak, denizi her gün görebilmek bile Aylin’e iyi gelmişti. Merkezin kapısını çaldığında içeri alınacağını bile ummamıştı, ama içten bir gülümsemeyle karşılanması onun için büyük bir kırılma anıydı. Dikiş, sabun ve mum yapımı gibi üretim işlerinde eğitim almaya başladı. Ellerinin emeğiyle bir şey üretmek, yıllarca yok sayılmış benliğini yeniden canlandırıyordu.

Kısa sürede kendi ürettiği sabunları pazarda satmaya başladı. Kazandığıyla küçük bir oda kiraladı. Artık kimseye hesap vermeden, kimsenin seks gölgesinde kalmadan yaşadığı sade ama güçlü bir hayatı vardı. Geceleri mum ışığında yazılar yazıyor, gündüzleri ise fenerin yanına yürüyüp denizi izliyordu.

O sabah yine fenerin karşısında otururken kendi kendine şöyle fısıldadı.

Selin, Üsküdar escort dar sokaklarında ağır adımlarla yürüyordu. Soğuk rüzgâr yüzünü yalıyor, şalını daha sıkı sarıyordu boynuna. Gözleri, İstanbul’un en güzel seks manzaralarından biri olan Kız Kulesi’ne doğru takılmıştı. Her gün aynı saatte sahilde oturur, boğazın sakin sularına bakarken hayatını düşündüğü o yere giderdi. O yer, hayata yeniden başlamak istediği, umutlarının yeşerdiği yerdi.

25 yaşındaki Selin, Malatya’da küçük bir kasabada büyümüştü. Ailesi zorluklar içinde yaşıyordu; maddi sıkıntılar, eğitimdeki engeller Selin’i erken yaşta olgunlaştırmıştı. Liseyi bitiremeden evlendirildi. Ancak evliliği uzun sürmedi. Şiddet ve baskı nedeniyle cesaretini toplayıp İstanbul’a, Üsküdar’a kaçtı. Yeni bir hayat kurmak için yola çıktı ama şehir onu beklediği gibi karşılamadı.

Selin, ilk zamanlar bir kafede bulaşıkçı olarak çalıştı. Gece gündüz demeden çabaladı. Kirasını ödeyebilmek için başka işlerde de çalıştı ama parası yetmedi. Sonunda evsiz kaldı. Üsküdar’ın sokaklarında geceler geçirdi. Geceleri soğuk, gündüzleri umutları kısaydı. O dönemlerde en büyük götten destekçisi, her sabah Kız Kulesi’ne bakmak oldu. Ona güç verdi, hayatta kalmasını sağladı.

Bir gün, sahilde yürürken, bir kadın Selin’e yaklaştı ve ona bir broşür verdi. Broşürde “Kadın Dayanışma Merkezi” yazıyordu. Barınma, eğitim ve psikolojik destek hizmetleri sunuluyordu. Selin önce tereddüt etti ama çaresizce broşürdeki numarayı aradı. Merkezde onu sıcak bir ortam karşıladı. Kendi hikayesini anlatırken gözyaşlarını tutamadı. İlk defa kendisini gerçekten dinleyen ve anlayan birileri vardı.

Selin, destekle yeni bir hayata başladı. Üsküdar escort bir tekstil atölyesinde çalışıyor, kendi parasını kazanıyor. Akşamları dayanışma merkezindeki kurslara katılıyor, hayatını yeniden kurmak için çabalıyor. Kendi küçük odasında uyuyor artık. Geçmişin acıları yavaş yavaş silinmeye başlamıştı.

Her sabah yine Kız Kulesi’ne bakıyor ama bu kez yüzünde bir tebessüm var. İçinden “Artık güçlü bir kadın oldum,” diye geçiriyor. Geleceği için umutlu. Çünkü biliyor ki, Üsküdar’ın o sessiz sokakları içinde bile, herkesin kendi hikayesi var ve herkesin yeniden başlamaya hakkı…

Zeynep, her sabah olduğu gibi yine güne Kız Kulesi’ne bakan o eski taş bankta başladı. Üsküdar sahilinde martıların sesleri rüzgâra karışırken, içindeki karmaşayı bastırmak istercesine gözlerini uzaklara seks dikmişti. Yüzünde yılların yorgunluğu, ellerinde ise derinleşmiş çizgiler vardı. Herkesin arasında ama hiç kimsenin fark etmediği bir sessizliğin içindeydi.

Zeynep 26 yaşındaydı. Hayatını anlatmaya kalksa hangi cümleden başlayacağını bilmiyordu. Diyarbakır’ın arka sokaklarında, erken büyümüş bir kız çocuğuydu o. Çocukluk, evlerinin penceresine bile uğramamıştı. Aile baskısı, yoksulluk, susmak zorunda kaldığı geceler… Bunlardan kaçıp İstanbul’a geldiğinde 19’undaydı. Elinde sadece bir çanta, cebinde bir otobüs bileti ve içinde umut taşıyordu.

İlk zamanlar bir tekstil atölyesinde çalıştı. Üsküdar escort yaşlı bir teyzenin yanında kalıyordu. Günlük 12 saat çalışıyor, akşamları iki lokma yemeğe milf şükrediyordu. Ama bu düzen fazla sürmedi. Teyze vefat etti, atölye kapandı. Birkaç ay direndi, iş aradı. Ama İstanbul büyük, insanlar umursamaz, yalnızlık derindi. Zeynep parasız, evsiz, çaresiz kaldı.

Soğuk bir Aralık gecesi, Harem otogarına yakın bir sokakta tanıştığı kadın ona kalacak yer bulabileceğini söyledi. O anda tek düşündüğü, sıcak bir çatıydı. Kadının sunduğu “çözüm”, Zeynep’in asla olmak istemediği biri hâline gelmesine yol açtı. Artık geceleri sokak lambalarının altındaki gölgelerden biriydi. Gündüzleri sessiz, geceleri mecbur.

Ama sabahları hep aynı yere, Kız Kulesi’ne karşı bu banka oturuyordu. Her seferinde içinden tekrarlıyordu:
“Ben böyle kalamam. Bir çıkış olmalı.”

Ve bir gün, Üsküdar Mihrimah Sultan Camii’nin yanındaki duvarda bir ilan dikkatini çekti:
“Kadın Dayanışma Merkezi – Sığınma, destek, meslek eğitimi. Yalnız değilsiniz.”
Numarayı aldı. Aradı. Gitti. Sessizdi ama dinlenmek ona ilk defa iyi geldi.

Zeynep şimdi bir fırında çalışıyor. Ekmek yoğuruyor, sabahları poğaça kokusuyla uyanıyor. Kirasını ödüyor, kendi hayatını kuruyor. Her sabah yine Kız Kulesi’ne bakıyor ama bu kez düşünceleri karanlık değil.

Dilan, Üsküdar Meydanı’ndan sahile doğru yürürken başını hafifçe öne eğmişti. Sırtında ince, solmuş bir kaban, yüzünde ise yılların bıraktığı yorgunluk vardı. Kız Kulesi uzaktan silik görünüyordu ama Dilan oraya her sabah götten aynı şekilde bakıyordu. Herkesin gözünde sadece bir taş bina olan bu kule, onun için bir hatırlatmaydı: Dünyada hâlâ yalnız olmadığını düşündüğü tek şeydi belki de.

24 yaşındaki Dilan, Şanlıurfa’da doğmuştu. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise temizlik işlerinde sürüklenerek beş çocuğu büyütmeye çalışmıştı. Dilan en büyüklerindendi ve erken yaşta yük taşımaya başlamıştı. Lise bitmeden çalışmaya, eve para getirmeye başlamıştı. Ama ne kadar çabalarsa çabalasın, hayat bir türlü kolaylaşmamıştı.

18 yaşına geldiğinde İstanbul’a kaçtı. Ne doğru düzgün parası ne kalacak yeri vardı. İlk günlerini Esenler’de bir akrabanın yanında geçirdi, sonra Üsküdar escort geçti. Boğazın kenarında yürümek, düşünmek, kimseyi tanımadan kimseye görünmeden yaşamak istiyordu. Üsküdar’ın taş sokaklarında kaybolurken, içindeki sessiz çığlığı sadece o duyuyordu.

Bir tekstil atölyesinde işe başladı ama sigortasız, uzun saatler ve düşük ücretle. Sonra işler kötü gitti, atölye kapandı. Dilan sokakta kaldı. Soğuk bir gece Kadıköy İskelesi’ne yürürken tanımadığı bir kadın yanına yaklaştı. Yardım ettiğini, kalacak yer ayarlayabileceğini söyledi. Dilan başta reddetti, sonra çaresizlik kabul ettirdi. Bir gece kalacaktı… ama o gece aylar sürdü.

Dilan, Üsküdar escort tanınmaz biri hâline gelmişti. Geceleri sokağa çıkıyor, sabahları seks sessizce Kız Kulesi’ne bakıyordu. Her gün kendine “Bu benim hayatım değil,” diyordu. Bir gün sahilde bir bankta otururken eline geçen broşürde şu yazıyordu:
“Kadınlar için destek hattı – barınma, terapi, yeni bir başlangıç.”
Cesaretini topladı, aradı.

Dilan şimdi bir kadın dayanışma merkezinde kalıyor. Aşçılık kursuna başladı. Artık sabahları eskort erkenden kalkıp Üsküdar’da bir simitçide çalışıyor. Akşamları kitap okuyarak uyuyor.

Asya, sabahın serinliğinde Üsküdar sahilinde yürüyordu. Kız Kulesi puslu havada silik bir hayal gibi karşısında duruyordu. Elinde tuttuğu kâğıt seks bardaktaki çay artık ılıktı, ama o hâlâ içmeden duruyordu. Sahildeki taş banka oturdu, boğazdan geçen vapurların sesine kulak verdi. İçinde, yalnızca o sesleri bastıran bir iç çekiş vardı.

23 yaşındaki Asya’nın hayatı, dışarıdan bakan biri için sıradan görünebilirdi. Oysa onun yaşadıkları, kimsenin kolay kolay taşıyabileceği türdendi. Tokat’ın Zile ilçesinden İstanbul’a geldiğinde sadece 18 yaşındaydı. “Kendi ayaklarımın üstünde duracağım,” demişti. O zamanlar gençti, inançlıydı, güçlüydü. Ama şehir çok büyük, yalnızlık çok sessiz, hayat ise çok acımasızdı.

İstanbul’da ilk sığındığı yer Üsküdar escort oldu. Sahilini sevmişti, insanların kalabalığına karışmadan yaşayabileceği bir alan gibiydi burası. Küçük bir pastanede işe girdi, bulaşık yıkıyordu. Az kazanıyordu ama gururluydu. Tek başına bir şeyler başarmak içini umutla dolduruyordu.

Ama o umut kısa sürdü. Pastane kapandı. Ev sahibi, kirasını ödeyemediği için onu milf evden çıkardı. Asya önce arkadaşlarında kalmaya çalıştı, sonra sokakta sabahlamaya başladı. Sonunda, bir kadının verdiği kartvizit ile tanıştı başka bir hayatla. “Geçici bir iş,” demişti kadın. Ama geçici olan şey, Asya’nın masumiyetiydi. Geceleri sokaklarda görünmez biri gibi dolaşmaya başladı. Her sabah Kız Kulesi’ne karşı oturup içinden bir dua ederdi:
“Allah’ım, ne olur buradan çıkabileyim.”

Bir gün, Validebağ Korusu’nun yanındaki bir panoda asılı bir ilan dikkatini çekti:
“Kadın Dayanışma Merkezi – Sığınma, Eğitim, Hukuki ve Psikolojik Destek.”
Telefon numarasını aldı. Aramak cesaret istiyordu ama o gün o cesareti buldu.

Merkeze yerleştiğinde günlerce kimseyle konuşmadı. Ama zamanla insanlar ona sabırla yaklaştıkça açıldı. Terapilere katıldı, tekstil kursuna yazıldı. Şimdi Üsküdar escort küçük bir atölyede çalışıyor. Kendi parasını kazanıyor, kendi evinde kalıyor.

Üsküdar escort sabahları her zaman farklıdır. Sessizlikle gürültü arasında, karanlıkla aydınlık arasında sıkışmış bir hâli vardır. Melike, bu aralığı en iyi bilenlerden seks biriydi. Her sabah güneş doğmadan önce sahile iner, Kız Kulesi’ne karşı tek başına otururdu. Yanında bir simit, elinde sıcak bir çay… Sıradan bir manzara gibi görünürdü ama onun için bu birkaç dakika, hayata tutunduğu en önemli zamanlardı.

Melike, 23 yaşındaydı. Adana’dan İstanbul’a geldiğinde henüz 19’unu bile doldurmamıştı. Kaçmaktan çok kurtulmak istiyordu. Evde gördüğü baskılar, “kadın dediğin şöyle olur” diyen sözler, boğazına düğümlenmişti. Kimseye haber vermeden bir gece trene binip İstanbul’a geldi. Yolunun Üsküdar escort düşmesi tesadüf değildi. Boğaz’ın kıyısında, sessizliğiyle onu içine çeken bir yerdi burası.

İlk başlarda bir kafede temizlikçi olarak çalıştı. Küçük bir bodrum katında, nem kokan bir odada tek başına kalıyordu. Ama o yalnızlık bile evdeki baskılardan milf daha iyiydi onun için. Her sabah işe gitmeden önce Kız Kulesi’ne bakar, “Bir gün burada gerçekten var olacağım,” derdi.

Seks Sevenler Arasın

Ancak işler hiç kolay gitmedi. Kafedeki patronu tacizde bulunduğunda işten ayrıldı. Yeni bir iş bulamadı. Maddi sıkıntılar büyüdü. Kirasını ödeyemeyince evden atıldı. Birkaç geceyi parkta geçirdi. Ardından bir kadın yaklaştı ona. “İstersen yardımcı olurum,” dedi. Melike için o cümle, yeni bir uçurumun eşiğiydi. Ve ne yazık ki başka seçeneği yoktu.

Bir süre sonra geceleri çalışmaya başladı. Kimliğini, hayallerini, hatta adını bile yitirdiği günlerdi. Ama içindeki “bir gün” umudu sönmemişti. Sabahları hâlâ aynı banka oturuyor, Kız Kulesi’ne bakıyor, içinden “Ne olursa olsun bitecek,” diyordu.

Ve bir gün, Mihrimah Sultan Camii’nin avlusunda bir broşür gördü:
“Kadınlar İçin Barınma ve Eğitim Merkezi – Ücretsiz Destek Hattı.”
Aradı. Karşıdaki ses onu gerçekten dinledi. İlk defa yargılanmadı. Birlikte bir adım attılar. Barınma sağlandı, terapi başladı, ardından kuaförlük kursuna yazıldı.

Bugün Melike, Üsküdar’daki bir kuaför salonunda çalışıyor. Hayatını kendi emeğiyle kazanıyor. Kirasını ödüyor. Geceleri huzurla uyuyor. Sabahları hâlâ aynı banka oturuyor ama artık gözlerinde korku yok.

Nisan, 28 yaşında, grafik tasarımcılık yapan genç bir kadındı. İstanbul’un gürültüsünden kaçmak istiyor ama şehirden de kopmak istemiyordu. Uzun araştırmalar, düşünmeler ve tereddütlerden sonra Beykoz escort , ormanla Boğaz’ın buluştuğu bir mahallede, eski bir taş ev kiraladı. Evin duvarlarını sarmaşıklar sarıyor, bahçesinde dut ağacı göğe uzanıyordu.

Beykoz’un sabahları başka bir dünyaya açılırdı. Denizden yükselen sis, tarihi yalıların üzerinde milf dans eder, martı sesleriyle birlikte kentin karmaşasını dışarıda bırakırdı. Nisan, bu huzura ilk adım attığı anda, doğru karar verdiğini anlamıştı.

Birkaç yıl önce yaşadığı bir tükenmişlik sonrası tasarıma ara vermiş, neredeyse tüm üretkenliğini kaybetmişti. Ama Beykoz’un dinginliği, doğallığı ona yeniden ilham vermeye başlamıştı. Sabahları yürüyüşe çıkıyor, Yoros Kalesi’nin taş yollarında düşler kuruyor, akşamları evinin bahçesinde defterine karalamalar yapıyordu.

Bir gün, sahilde otururken yaşlı bir kadınla tanıştı. Kadın, el işiyle uğraşan bir grup kurduklarını, isteyenlerin gelip çini, ahşap boyama ya da dikiş çalışabildiğini söyledi. Nisan tereddütsüz katıldı. Hem üretmeye başladığı hem de içten insanlarla tanıştığı bu grup, ona yıllardır aradığı dostluğu verdi.

Zamanla, evinin bir odasını küçük bir stüdyoya çevirdi. Beykoz’un taş sokaklarını, vapur iskelelerini, yaşlı çınar ağaçlarını çizdiği kartpostallar ve posterler seks tasarlamaya başladı. Bu ürünleri hem internette hem de yerel bir kafede satmaya başladı. İnsanlar, onun sade ama duygulu çizimlerine ilgi gösterdikçe, Nisan yeniden kendini buldu.

Bir gün aynaya baktığında gülümsedi: “Sen, yeniden doğdun” dedi kendi yansımasına.

Beykoz escort sessiz sokaklarında yeniden yürüyen bu genç kadın artık sadece nefes almıyor, hayata yeniden katılıyordu. Nisan için Beykoz, kaçış değil; dönüşün, iyileşmenin, yeniden kök salmanın adıdır artık.

Elif, 32 yaşında, uzun yıllar şehir merkezinin karmaşasında yaşamış, kurumsal bir şirkette çalışarak yorulmuş bir kadındı. Hayatını dosyalar. Küçük bir valiz hazırladı, işinden ayrıldı ve İstanbul’un kuzeydoğusunda kalan, Boğaz’ın incisi Beykoz escort taşındı.

Beykoz onun için çocukluk anılarından ibaretti aslında. Yaz tatillerinde babaannesini milf ziyaret ettiği bu mahalle, şimdi ona bambaşka bir huzur vaat ediyordu.

Yeni hayatına başlarken bir karar aldı: Hayalini kurduğu küçük seramik atölyesini kuracaktı. Çocukken oyun niyetine çamurla oynadığı günler şimdi gerçek bir tutkuyu temsil ediyordu. Beykoz’un tarihi dokusuna uygun, ahşap panjurlu küçük bir dükkan kiraladı. Orayı kendi elleriyle dekore etti, duvarlarına kendi çizdiği desenleri astı. “Toprakla Elif” adını verdiği bu atölye, kısa sürede mahallede konuşulmaya başladı.

Her sabah erkenden kalkıyor, Boğaz’dan gelen iyot kokusunu içine çeke çeke fırını hazırlıyordu. El emeğiyle yaptığı kupalar, tabaklar, küçük heykeller hem yerli halkın hem de şehir dışından gelenlerin ilgisini çekti. Sosyal medyada paylaştığı birkaç video kısa sürede binlerce kişiye ulaştı. Artık Elif sadece hayalini yaşamıyor, ilham da oluyordu.

Bir gün atölyesine gelen genç bir kız, “Sizin hikayenizi okumuştum, sırf sizi görmek için geldim,” dediğinde Elif gözyaşlarını tutamamıştı.

Beykoz, Elif için yalnızca bir semt değil, ruhunu yeniden bulduğu bir yuvaydı. Şimdi geçmişin yorgunluğunu toprağa, geleceğin umutlarını ise ateşe veriyor; kendi elleriyle şekillendirdiği hayatını gururla yaşıyordu.