Ümraniye escort gri sabahlarından biriydi. Yağmur, sokakların tozunu yıkıyor, kaldırımlarda su birikintileri oluşuyordu. İnsanlar işe, okula koşturuyor; kimse kimsenin yüzüne bakmıyordu.
Ama o kalabalığın seksi içinde, herkesin görmek istemediği bir yüz vardı.
Zeynep, yirmi üç yaşında genç bir kadındı. İnce montunun yakasını kaldırmış, başını öne eğmiş yürüyordu. Her adımı, geçmişinin ağırlığını taşıyordu.
Zeynep, bu semtte doğmuştu. Çocukluğu yoksullukla, eksiklerle geçmişti. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi hasta yatağında sessizce erimişti. O gün, Zeynep’in hayatında ışık tamamen sönmüştü.
Bir süre komşuların yardımıyla yaşadı, sonra marketlerde, kafelerde iş buldu. Ama kazandığı para, kirayı bile ödemeye yetmiyordu. Borçlar arttıkça, umut azaldı.
Bir akşam otobüs götten durağında, çaresizce ellerine baktığında yanına bir kadın oturdu. Kadın gülümsedi ama gözlerinde yorgunluk vardı.
“Hayat bazen seni istemediğin yerlere sürükler,” dedi. “Ama yaşamak için bazen susarsın.”
Zeynep o gece çok düşündü. Sonra, bir sabah yeni bir kimlikle, yeni bir sessizlikle uyandı.
O günden sonra Ümraniye escort geceleri onun sığınağı oldu.
Her gece aynı sokaklarda yürüdü. Bazı bakışlar acıdı, bazıları yargıladı, bazıları görmezden geldi. Ama kimse onun içindeki fırtınayı duymadı.
Sabah eve döndüğünde aynaya bakmak en zor andı. Çünkü aynadaki yüz, artık ona ait değilmiş gibiydi.
Bir gece yağmur altında ateşli yürürken, ıssız bir sokakta bir çocuk ağlaması duydu. Kaldırımda oturan küçük bir kız, elinde oyuncak bebeğiyle titriyordu. Zeynep yanına çöktü, montunu kızın omzuna sardı.
Bir yanıt yazın