
Çekmeköy escort dar sokaklarında akşam çöktüğünde, 24 yaşındaki Asya ağır adımlarla yürüyordu. Hayat, onun için küçüklüğünden beri hiç kolay olmamıştı. Babasını kaybetmiş, annesi hasta ve güçsüz olduğundan, evin bütün sorumluluğu Asya’nın omuzlarına kalmıştı. Kardeşi de henüz okul çağındaydı ve onu okutmak için çalışmak zorundaydı.
Asya, önce kafelerde garsonluk yaptı, sonra temizlik işlerinde çalıştı. Ancak kazandığı para, evin masraflarını ve annesinin ilaçlarını karşılamaya yetmiyordu. Gün geçtikçe yoksulluk ve çaresizlik onu istemediği bir hayata sürükledi: hayat kadınlığı. Bu onun seçimi değildi; hayatta kalmanın zorunlu bir yoluydu.
Gece boyunca Çekmeköy escort ara sokaklarında yürürken insanların küçümseyici bakışlarını hissediyor, fısıldaşmaları duyar gibi oluyordu. Utanç ve korku içinde, ama ailesi için pes etmeden yürüyordu. İçinde sakladığı umut, onu ayakta tutuyordu. Gündüzleri parkta oturup gökyüzüne bakmak, onun küçük kaçışıydı. Güneş ışığı, ona bir gün hayatının değişebileceğini hatırlatıyordu.
Asya’nın en büyük motivasyonu, kardeşinin iyi bir eğitim almasıydı. Her kuruşunu hırçın escort kardeşinin okul masraflarına harcıyor, kendi hayallerini bir kenara bırakıyordu. Küçükken resim yapmayı sever, bir gün kendi sergisini açmayı hayal ederdi. Ama hayat ona fırça yerine ağır sorumluluklar vermişti. Yine de içindeki umut kıvılcımı hiç sönmedi.
Bir gece yaşadığı tehlike, Asya’nın kararlarını değiştirmesine sebep oldu. Yanına yaklaşan bir müşteri onu tehdit etmiş, cebinde para olmadığını fark edince şiddete kalkışmıştı. Eve dönerken gözyaşlarını saklayamayan Asya, annesinin yorgun ama sevgi dolu bakışlarını gördü. O an kendine söz verdi: Bu hayatı geride bırakacak, başka bir yol bulacaktı.
Ertesi gün küçük bir temizlik işiyle çalışmaya başladı ve aynı zamanda yeni fırsatlar aradı. Zordu, ama içindeki umut yeniden yanmıştı. Asya biliyordu ki hiçbir karanlık sonsuza kadar sürmez ve en fırtınalı gecenin bile bir sabahı vardır. Her sabah, küçük bir adım atmakla büyük bir değişimin başlayabileceğini kendine hatırlatıyordu.
Bir yanıt yazın