Üsküdar olgun escort dar sokaklarından biri, akşamın serinliğinde sessizliğe bürünmüştü. Sahilden gelen rüzgâr, martıların çığlıklarıyla karışıyor ve kaldırımlarda titrek gölgeler oluşturuyordu. Bu sessizliğin içinde yürüyen genç bir kadın vardı: Elif. Henüz yirmi üç yaşındaydı ama gözlerindeki yorgunluk ve yüzündeki olgun ifade, yılların yükünü taşıdığını gösteriyordu.
Elif’in çocukluğu kolay geçmemişti. Babası onu küçük yaşta terk etmiş, annesi ise hastalıklarla boğuşurken hayatını kaybetmişti. Küçük yaşta tüm götten sorumluluk genç kızın omuzlarına binmiş, eğitimini tamamlayamadan çalışmak zorunda kalmıştı.
Şimdi Üsküdar cimcif escort sahiline yakın eski bir apartmanın küçük odasında yaşıyordu. Oda rutubetli ve havasızdı, kışın soğuğu iliklerine işler, yazın ise sıcak hava boğucu olurdu. Ama bu oda onun için bir sığınaktı; hayatın acımasızlığından kısa bir süreliğine kaçabildiği bir yer. Gündüzleri çalıştığı kafeden çıkıp eve dönerken, genellikle sahile uğrar, denizin kıyıya vuruşunu ve martıların çığlıklarını dinleyerek biraz olsun huzur bulurdu.
Elif için en zor şey, insanların bakışlarıydı. Sokakta yürürken çoğu insan onu yargılıyor, kimi alay ediyor, kimi görmezden geliyordu. Kimse onun yaşadığı acıyı bilmiyordu.
Her gece, küçük bir defter açar ve içine hayallerini yazardı: “Bir gün kendi evim olacak. Kendi işimi kuracağım. Kimseye muhtaç olmayacağım.” Bu defter, onun yaşam mücadelesinin en büyük dayanağıydı. Defterin sayfalarında yazılı cümleler, onun umut ışığıydı; yaşamını sürdürmesinin nedeni.
O akşam da rüzgâr sert esiyordu. Üsküdar vip escort sokakları boştu ama Elif, yorgun adımlarına rağmen başını dik tutarak yürüyordu. İçinden sessizce kendi kendine fısıldadı: “Ne olursa olsun pes etmeyeceğim. Bir gün bu hayatın üstesinden geleceğim.”
Bir yanıt yazın