Çekmeköy escort kenar mahallelerinden birinde, dar bir sokakta, geceleri hep aynı saatte çıkan adımların sahibi vardı: Elif. 24 yaşında, yüzü yaşından seks daha yorgun, ama içinde hâlâ bir umut kıvılcımı taşıyan genç bir kadındı.
Hayat, Elif’e daha çocukken adil davranmamıştı. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle zor şartlarda büyümüştü. Lise yıllarında okulu bırakmak zorunda kalmış, tekstil atölyelerinde sigortasız çalışarak ailesine destek olmuştu. Ancak annesi ağır bir hastalığa yakalanınca, Elif’in sırtındaki yük katlanarak artmıştı.
Bir gün, çalıştığı atölyeden çıkarken tanıştığı bir kadın, ona “kolay para kazanmanın” yollarından bahsetti. Elif başta uzak dursa da, annesinin ilaçlarını ve evin milf kirasını ödeyemeyecek hâle geldiğinde mecbur kaldı. Hayat kadını olarak yaşamaya başladığında, içinde bir parça koptuğunu hissetti.
Çekmeköy escort loş sokaklarında geceleri yürürken, kimseyle göz göze gelmemeye çalışırdı. İnsanların bakışları, kimi zaman acıyan, kimi zaman küçümseyen olurdu. Ama en çok canını yakan, tamamen görmezden gelinmesiydi. Varla yok arası bir yaşam… İşte Elif’in gerçekliği buydu.
Bir gece, soğuk bir kış akşamında, sokakta titreyen bir köpeğe montunu veren Elif’i bir genç kız izledi. Kız, yanına gelip sessizce montunu geri verdi. “Senin kadar cesur olamam ben,” dedi. Elif şaşırdı. İlk kez bir yabancı, onunla konuşmuş, onu ‘görmüştü.’
O gün Elif’in içinde bir şey değişti. Ertesi sabah, Çekmeköy Kadın Dayanışma Derneği’nin kapısını çaldı. “Yardım almak için çok geç mi?” diye sordu. Cevap netti: “Asla.”
Elif şimdi, gündüzleri bir kuaförde çalışıyor, geceleri ise açık öğretimden liseli esc diplomasını tamamlamaya uğraşıyor. Hayat hâlâ kolay değil, ama artık yalnız değil. O sokaklardan geçmeye devam ediyor, ama bu kez adımları sessiz değil; umut dolu, kararlı ve güçlü.
Bir yanıt yazın