Elif, 24 yaşında genç bir kadındı. Çekmeköy escort arka sokaklarında, yıkık dökük bir apartmanın cimcif bodrum katında yaşıyordu. Günleri yorgun, geceleri ise sessizdi. Ama en çok sessizlik acıtıyordu. Çünkü sessizlik, geçmişin yankılarını daha çok duyuruyordu.
Hayat ona kolay yollar sunmamıştı. Ailesiyle büyümemiş, çocukluğunu devlet yurtlarında geçirmişti. Henüz 18’ine basmadan evden kaçmış, İstanbul’un kalabalığında kaybolmuştu. İlk zamanlar temizlik işlerinde çalışmış, yaşamak için ne iş bulursa yapmıştı. Ama geçim derdi büyüktü. Barınmak, karnını doyurmak, yalnız kalmamak… Derken bir sabah tanıştığı bir kadın ona “gece çalışmayı” önerdi. Başta korktu, utandı, isyan etti. Ama zamanla çaresizlik, korkudan daha baskın gelmeye başladı.
Elif, geceleri bir gölge gibi yaşadı. Kimi zaman dolmuş duraklarında, kimi zaman ıssız parklarda bekledi. Hayatını bir otele, bir sokağa sıkıştırdı. İnsanlar onu sadece yüzeyde gördü; kimse içine bakmadı. Kimsesizdi, ama en çok kendi kendisine küstü. Her sabah gün doğarken aynaya bakmak daha da zorlaştı.
Bir gün, Çekmeköy escort çay içmek için girdiği bir kırtasiyede masanın köşesinde bir kitap dikkatini çekti:
“Kendine Bir Şans Ver.”
Arka kapağında şu yazıyordu: “Kim olursan ol, geçmişin ne olursa olsun, hayatın ikinci bir yolu da vardır.”
Kitabı satın aldı. O gece eline aldı, birkaç sayfa okudu ve ağladı. Uzun zaman sonra ağlamıştı, çünkü kendini ilk kez kelimelerde bulmuştu. Ertesi gün, kitabın yazarının kurduğu bir kadın danışma merkezine gitti. Utanıyordu, ama yine de içeri girdi. İlk defa biri ona “Anlıyorum.” dedi.
Elif, aylar süren terapiler, kurslar ve mücadeleyle kendi yolunu çizmeye başladı. Önce dikiş seks kursuna yazıldı, sonra bir tekstil atölyesinde iş buldu. Az kazandı, ama helaldi. Artık geceleri değil, sabahları çalışıyordu. Aynaya baktığında utanmak yerine, gülümsüyordu.
Bir yanıt yazın