Elif, 32 yaşında, başarılı ama yorgun bir iç mimardı. Yıllarını İstanbul’un farklı semtlerinde yaşayarak ve çalışarak geçirmişti. Son iki senedir oral hayatındaki hiçbir şeyin onu mutlu etmediğini fark ediyordu. Sabahları uyanmak zor geliyor, sevdiği iş bile artık bir yük gibi hissettiriyordu. Kendine gelmesi gerekiyordu. İşte tam da bu yüzden, bir sabah kahvesini yudumlarken radikal bir karar aldı: Şişli’deki evinden ayrılıp Ataşehir escort taşınacaktı.
Ataşehir, onun için yeni ve nötr bir yerdi. Ne güzel anılarla doluydu ne de kötü hatıralarla. Tam anlamıyla yeni bir başlangıç olabilirdi. Elif kısa sürede evini buldu: Manzaralı, sade ama şık bir apartman dairesi. Eşyalarını milf yerleştirirken her şeye sıfırdan başlamanın verdiği hafifliği hissetti. Duvarda asılı duran kendi çizdiği bir eskiz bile ona yeniden nefes alıyormuş gibi geldi.
İlk haftalarda sadece evin çevresini keşfetmekle yetindi. Ataşehir escort modern sokaklarında yürümek, parklarında oturmak ve küçük kafelerinde kahve içmek ona terapi gibi geldi. Kendiyle baş başa kalıyor, hayatını yeniden sorguluyor, ne istediğini düşünüyor ama bu sefer kendini suçlamadan.
Sonunda, cesaretini topladı ve yıllardır ertelediği hayalini gerçekleştirmek için bir adım attı: Kendi iç mimarlık ofisini açmak. Ataşehir’de küçük ama aydınlık bir ofis tuttu. Kartvizit bastırdı, sosyal medyada paylaşımlar yaptı. Beklediğinden kısa sürede işler gelmeye başladı. İnsanlar, onun çizgisine ve detaylara verdiği öneme hayran kalıyordu.
Yeni işinin yanı sıra, Ataşehir escort düzenlenen sergilere, tasarım atölyelerine de katılmaya başladı. Hem ilham alıyor hem de çevresini genişletiyordu. Bir gün, katıldığı bir etkinlikte ona çok benzeyen başka bir kadınla götten tanıştı. Sadece meslektaş değil, aynı zamanda benzer hayatlardan geçmişlerdi. Zamanla bu tanışıklık, sıkı bir dostluğa dönüştü. Elif, artık yalnız olmadığını hissediyordu.
Ataşehir Elif’e sadece bir adres değil, yeni bir kimlik kazandırmıştı. Önceki hayatındaki yorgun kadının yerini, kendi ayakları üstünde duran, üretken ve mutlu biri almıştı. Bazen tek ihtiyacımız olan, kendimize yeni bir sahne vermekti. Elif, kendi sahnesini Ataşehir’de bulmuştu.
Bir yanıt yazın