Kartal escort arka sokaklarında, mütevazı bir apartman dairesinde 29 yaşındaki Elif, sabahın ilk ışıklarıyla uyanıyordu. Geceden kalan yorgunluk göz seks kapaklarına çökmüş, ancak sorumluluklar onu çoktan yataktan kaldırmıştı. Yalnız yaşayan bir kadındı Elif. Ailesi memleketi Sivas’taydı; İstanbul’a üniversite için gelmiş, mezun olduktan sonra da burada kalmıştı. Ne var ki, hayat planladığı gibi ilerlememişti.
Üniversitede psikoloji okumuştu ama iş bulmak sanıldığı kadar kolay değildi. Mezuniyetin ardından bir rehabilitasyon merkezinde asgari ücretle çalışmaya başlamıştı. İş yükü ağır, maaş ise düşüktü. Zamanla hem duygusal hem de ekonomik yıpranma yaşamıştı. En sonunda istifa etmişti; çünkü kendini iyileştiremeden başkalarına yardımcı olamayacağını anlamıştı.
Şimdi ise bir çeviri bürosunda yarı zamanlı çalışıyordu. Aynı zamanda Kadıköy’de bir kitapçının sosyal medya hesaplarını yönetiyordu. Elif için bu işler bir geçim kaynağından fazlasıydı; hayata tutunma çabasıydı. Her gün Kartal sahilinde yürüyüş yaparak zihnini toparlamaya çalışıyor, denize bakarak içinden geçenleri defterine not alıyordu. En büyük hayali bir gün kendi psikolojik danışmanlık merkezini açmaktı ama şimdilik ayakta kalmak bile yeterince zordu.
Bir akşam, Kartal İstasyonu’ndan eve dönerken bir çocuğun kaldırımda yere oturmuş ağladığını fark etti. Yanına gidip konuştu, çocuğun annesini bulmasına yardım etti. Bu küçük olay, Elif’in içindeki meslek aşkını oral yeniden alevlendirdi. O gece defterine şu satırları yazdı: “Ben hâlâ insanlara dokunmak istiyorum. Belki yolum biraz uzadı ama kaybolmadım.”
O günden sonra çabalarını artırdı. Online danışmanlık için gerekli belgeleri tamamladı, sosyal medya üzerinden küçük bir danışmanlık sayfası açtı. İlk danışanı geldiğinde elleri titredi ama yüzünde bir gülümseme vardı. Artık sadece hayatta kalmıyor, hayalini de yaşıyordu.
Kartal escort yokuşlu sokaklarında yürürken gökyüzü eskisinden daha açık, umutlar daha yakındı. Elif artık kendi yolunda, kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmişti.
Bir yanıt yazın