Maltepe escort arka sokaklarında gece sessizdi. Sadece uzaktan geçen trenin sesi ve denizden gelen rüzgârın uğultusu duyuluyordu. Yağmur yeni dinmiş, kaldırım götten taşlarının arasında küçük su birikintileri kalmıştı. O taşların üzerinde yavaş adımlarla yürüyen genç bir kadın vardı: Elif. Henüz yirmi dört yaşındaydı ama yüzündeki çizgiler, yaşadığı zorlukların izlerini taşıyordu.
Elif, Maltepe escort dar bir mahallesinde, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. Çocukken hayali evli esc öğretmen olmaktı ama hayat onun önüne hep engeller koymuştu. Babası küçük yaşta evi terk etmiş, annesi de hastalandığında Elif’in omuzlarına koca bir dünyanın yükü kalmıştı. Okulu bırakmış, temizlik işlerine gitmiş, bazen aç kalmıştı. Ama asıl yıkımı, annesini kaybettiği gün yaşamıştı.
O günden sonra, çaresizlik onu karanlık bir yola sürüklemişti. “Sadece geçici bir süre,” demişti kendine, ama geçici olan şeyler bazen bir ömür sürerdi. Elif, Maltepe’nin gecelerinde hayatta kalmaya çalışıyordu. Ne gururu kalmıştı ne de güveni… İnsanlar ona sadece kısa bir süreliğine bakıyor, sonra unutuveriyordu. Kimse onun içindeki yaraları, kırılmış umutları görmüyordu.
Bir gece, Maltepe sahilinde otururken denizi izledi. Dalgaların sesiyle birlikte gözyaşları sessizce yanaklarından süzülüyordu. “Ben nasıl bu hale geldim?” diye fısıldadı. O an, içindeki bir şey değişti. Hayatın ona hep acı verdiğini biliyordu ama artık o acıya teslim olmak istemiyordu.
Ertesi sabah, Maltepe escort bir kadın dayanışma merkezinin önünde durdu. Kapıyı çalmaya cesaret kucaktan inmeyen esc edemedi önce, ama içeriden gelen bir ses, “Buyur, kızım,” deyince adımlarını attı içeri. Kadınlar onu dinledi, sarıldı, ağlamasına izin verdi. Uzun zaman sonra ilk defa birinin onu gerçekten gördüğünü hissetti.
Bir yanıt yazın