Derya, 24 yaşında, Çekmeköy escort arka sokaklarında eski bir apartmanın zemin katında yaşıyordu. Gün doğmadan evine döner, sabahın sessizliğinde seks yorganın altına saklanırdı. Sokaktan geçenlerin sesleri, onun için hem gerçekliği hem de dış dünyanın uzaklığını hatırlatırdı. Karanlık geceler, onun yalnızlığına eşlik eden tek arkadaştı.
Küçük yaşta yetim kalan Derya, İstanbul’a dayısının yanına sığınmıştı. Ancak orada da gördüğü şiddet ve ihmal, onu evden kaçmaya zorladı. Henüz 17’sindeyken sokakta yaşamaya başlamış, önce yardım kuruluşlarının sunduğu yemeklerle ayakta kalmıştı. Sonra bir kadınla tanıştı; ona “hayatta kalmanın başka bir yolunu” öğretti. O günden sonra Derya, geceleri başka birine dönüşmeye başladı. Kimi zaman sokakta, kimi zaman bir otel odasında; hep yabancı bakışların arasında…
Ama Derya’nın içinde hâlâ sönmemiş bir ışık vardı. Her gece başını yastığa koyduğunda, başka bir hayal kuruyordu: Gündüzleri çalıştığı, sevdiği işi yaptığı, kendi parasını cimcif alnının teriyle kazandığı bir hayat. Kimi zaman aynaya bakar, kendi gözlerine sorardı: “Ne zaman değişecek her şey?”
Bir gün, Çekmeköy escort Kadın Dayanışma Merkezi’nin önünden geçerken camdaki yazı dikkatini çekti:
“Kadınlar için ücretsiz eğitim, rehberlik ve destek hattı.”
İçinde bir şey titredi. Ertesi gün, tüm cesaretini toplayıp kapıyı çaldı.
Merkezde kimse ona geçmişini sormadı. Yargılayan olmadı. Sadece dinlediler. Derya, burada yeniden götten insan olduğunu hissetti. El sanatları kursuna yazıldı, ardından kısa süreli bir temizlik işi buldu. Ufak bir maaşı vardı ama helaldi, temizdi. Artık sabah uyanıyor, işe gidiyor, dönüşte kendi yemeğini pişiriyordu. Hayat hâlâ kolay değildi ama o artık karanlıktan korkmuyordu.
Geçmişi, onun sırtında bir yük değil; geleceğine attığı ilk adımdı. Derya şimdi geceleri başını yastığa koyduğunda, aynaya korkmadan bakabiliyor.
Bir yanıt yazın