Zeynep 22 yaşındaydı. Çekmeköy escort arka sokaklarında, kimsenin dikkat etmediği bir köşede hayat mücadelesi veriyordu. Herkesin “hayat kadını” diyerek görmezden geldiği ama kimsenin kim olduğunu, ne yaşadığını sormadığı o sessiz kızlardan biriydi. Geceleri çalışıyor, sabahları seks kalabalığın arasında kayboluyordu. Göz göze gelmekten kaçıyor, adımları yavaş ama kararlıydı. Çünkü hâlâ içinde bir umut vardı.
Zeynep’in hayatı çocuk yaşta dağılmıştı. Babası evi terk ettiğinde annesi üç çocuğuna tek başına bakmaya çalıştı. Fakirlik, hastalık ve çaresizlik içinde geçen yıllar… Zeynep, 15 yaşında okulu bırakmak zorunda kaldı. Kısa süre sonra annesi de vefat edince, ortada kaldı. Akrabalar sahip çıkmadı, arkadaşları zamanla uzaklaştı. Sokakta hayatta kalmayı öğrendi. Önce garsonluk yaptı, temizlik işleri denedi ama düzenli bir iş, güvenli bir ev, sıcak bir tabak yemek… bunlar onun için lüks olmuştu.
Bir gece, karnı aç ve cebi boştayken, hayat ona başka bir kapı açtı. Zoraki bir kapıydı bu; içine milf girdikten sonra geri dönüşü kolay olmayan. “Bir gecelik,” demişti o zaman kendi kendine. Ama o gece aylarca, yıllarca sürdü. Zeynep artık geceleri Çekmeköy sokaklarında “çalışıyor”, sabah olunca küçük bir odaya kapanıyordu. Kimse onun içini bilmiyordu. Geceleri ağladığını, aynaya bakmak istemediğini, sokak lambasının altındaki her adımda utanarak yürüdüğünü kimse görmüyordu.
Bir sabah erken, bir kadınla karşılaştı. Kadın eline bir broşür tutuşturdu: “Kadınlara Destek Derneği – Ücretsiz kurslar, psikolojik destek, barınma yardımı.” Broşürü bir hafta boyunca cebinde taşıdı. Sonunda o adrese gitti. İçeri adımını attığında, ilk kez biri ona adıyla seslendi: “Zeynep, buraya hoş geldin.” O an gözleri doldu. Çünkü yıllardır ilk kez biri onu insan gibi görmüştü.
Kurslara başladı, kendine güveni arttı. Gündüzleri artık daha umutluydu. Hayat hâlâ zordu ama zorlu seven artık tek seçeneği olmadığını biliyordu. Geleceğe dair hayaller kurabiliyordu. Belki bir gün bir kafede çalışacak, belki küçük bir kitapçıda…
Zeynep, Çekmeköy escort sessiz sokaklarında yürümeye devam ediyordu. Ama artık başını öne eğmiyor, geçmişiyle değil geleceğiyle ilerliyordu.
Bir yanıt yazın