Elif, Maltepe sahilinde günün ilk ışıklarıyla yürüyüşe çıktığında, deniz kıyısında oral yükselen iyot kokusunu içine çekerken hayata karşı içten bir teşekkür ederdi. Otuz beş yaşındaydı. Yılların getirdiği acılar, hayal kırıklıkları ve yalnızlıkla örülmüş bir geçmişin ardından, ilk kez kendini dingin hissediyordu. Maltepe escort gelişi tesadüf değildi; bu semt onun için bir sığınak, bir yeniden doğuş alanı olmuştu.
Elif’in hayatı küçük yaşlardan itibaren zorluklarla şekillenmişti. Ailesiyle yaşadığı sert tartışmalar, erken yaşta evden ayrılmasına neden olmuştu. İstanbul’a geldiğinde elinde bir çanta ve yüreğinde karmaşık duygular vardı. Önce garsonluk, ardından temizlik işleri derken hayatın yükü omuzlarına çökmüştü. Tek başına mücadele etmiş, kimi zaman barınacak bir çatı bile bulmakta zorlanmıştı.
Ama Elif’in içinde tükenmeyen bir şey vardı: Umut. Ne kadar zor günler geçirse de, bir gün kendi ayakları üzerinde durabileceğine dair sönmeyen bir inancı vardı. İşte bu yüzden, Maltepe escort sahile yakın eski bir apartman dairesine taşındığında hayatında ilk kez “başlangıç” kelimesi anlam kazanmıştı.
Mahalledeki kadın dayanışma merkezi Elif’in hayatında dönüm noktası oldu. İçeri ilk girdiğinde utangaçtı. Sessizce oturduğu köşede diğer cimcif kadınları izlerken, onların da ne çok acıdan geçtiklerini fark etti. Birbirlerine sarılarak iyileşen kadınlardı onlar. Ellerinin ürettiği şeylerin değer gördüğünü hissettikçe kendine güveni arttı.
Bir gün sahilde kurulan pazarda küçük bir tezgâh açtı. Kendi yaptığı sabunlar, minik süs eşyaları yavaş yavaş satılmaya başladı. İnsanların ona gülümseyerek teşekkür etmesi, Elif için yıllardır unuttuğu bir duyguyu geri getirmişti: Takdir edilmek.
O akşam defterine şöyle yazdı:
“Kimsesizliğin ortasında büyüdüm ama artık kendime yeterim. Maltepe bana yalnız olmadığımı gösterdi.”
Artık Elif sadece geçmişin izlerini taşıyan bir kadın değildi. Geleceğe dair hayalleri olan, üreten, paylaşan bir bireydi. Ve Maltepe, onun yeniden yeşerdiği toprak olmuştu.
Bir yanıt yazın